Υπέρθερμη διεγχειρητική ενδοπεριτοναϊκή χημειοθεραπεία (HIPEC)

H υπέρθερμη χημειοθεραπεία διεγχειρητική ενδοπεριτοναϊκή (Hyperthermic Intraperitoneal Chemotherapy – HIPEC), περιλαμβάνει έκπλυση της περιτοναϊκής κοιλότητας με χημειοθεραπευτικούς παράγοντες σε υψηλές θερμοκρασίες. Η πλύση αυτή γίνεται αμέσως μετά το τέλος της Κυτταρομειωτικής Χειρουργικής και μπορεί να εκτελεστεί είτε ως ανοικτή είτε ως κλειστή μέθοδος, είτε ως τροποποίηση αυτών (π.χ. η ημίκλειστη μέθοδος). Βασική προϋπόθεση εφαρμογής της HIPEC είναι προηγουμένως να έχει επιτευχθεί πλήρης (CC-0) ή σχεδόν πλήρης (CC-1) κυτταρομείωση του όγκου. Η προϋπόθεση αυτή είναι πολύ σημαντική δεδομένου ότι τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα κατά την HIPEC επιτυγχάνουν να διηθήσουν τους ιστούς σε βάθος μερικών χιλιοστών. HIPEC Λαρεντζάκης

HIPEC – Υπέρθερμη χημειοθεραπεία: Στόχος

Ο θεραπευτικός στόχος είναι η επίτευξη υψηλών τοπικά συγκεντρώσεων των χημειοθεραπευτικών φαρμάκων εντός της περιτοναϊκής κοιλότητα. Έτσι, μεγιστοποιείται η τοπική κυτταροτοξική δράση των φαρμάκων μέσω της τοπικής διήθησης και απορρόφηση αυτών από τις επιφανειακές κυτταρικές στοιβάδες του εσωτερικού της κοιλίας. HIPEC Λαρεντζάκης

Ο τρόπος χορήγησης, των ειδικών αυτών φαρμάκων, στην περιτοναϊκή κοιλότητα, πραγματοποιείται με μια ειδική συσκευή και σε υψηλές θερμοκρασίες ( 42 με 43 βαθμών Κελσίου ). Η θέρμανση των χημειοθεραπευτικών αυξάνει τη δράση τους, επειδή έτσι διεισδύσουν καλύτερα στους ιστούς προσβάλλοντας αποτελεσματικότερα τα καρκινικά κύτταρα.

HIPEC – Υπέρθερμη χημειοθεραπεία: Πλεονεκτήματα

Σημαντικό όφελος της υπέρθερμης διεγχειρητικής ενδοπεριτοναϊκής χημειοθεραπείας αποτελεί η μικρή απορρόφησή της προς τη συστηματική κυκλοφορία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμό των συστηματικών τοξικών παρενεργειών και επιπλοκών, που δημιουργεί η κλασική χημειοθεραπεία.

Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται μπορεί να είναι μονοθεραπείες ή συνδυασμοί φαρμάκων. Επίσης, υπάρχουν και θεραπευτικά πρωτόκολλα που συνδυάζουν την ενδοπεριτοναϊκή με την ενδοφλέβια χορήγηση φαρμάκων. Το είδος της νόσου και οι προηγούμενες θεραπείες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το είδος του φαρμακευτικού σχήματος.